Είναι το γονεϊκό στρες μια έκφραση της γονεΪκής αγάπης; Παρατηρώντας με ανοιχτή καρδιά το γονεϊκό άγχος.

Apr 1, 2021 | Blog

Οι γονείς συχνά εκφράζουν την επιθυμία να αγχώνονται λιγότερο με το γονεϊκό τους ρόλο και το μεγάλωμα των παιδιών τους. Συνήθως η επιθυμία αυτή συνοδεύεται από την ανάμνηση κάποιας κατάστασης που έχει να κάνει με το παιδί ή την οικογένεια και η οποία δικαιολογεί το στρες ως τη λογική αναπόφευκτη αντίδραση (π.χ. η έλλειψη χρόνου για να γίνουν όλα, η χαμηλή απόδοση του παιδιού στο σχολείο κλπ). Κι έπειτα κάποιες φορές κάποιος γονιός θα τύχει να παρατηρήσει έναν άλλο γονιό να βρίσκεται σε παρεμφερή κατάσταση αλλά να μην έχει άγχος… Θα σκεφτόταν κανείς ότι θα έτρεχε να του ζητήσει τη “Βίβλο της γονεϊκότητας”, να τον ρωτήσει τα φλέγοντα ερωτήματα “Πώς καταφέρνεις να μη σε αγγίζει το στρες του να είσαι γονέας;”, “Πώς αποφεύγεις το άγχος;” Ωστόσο, παρότι στην αρχή εκφράζουν το θαυμασμό τους, η ροή της σκέψης τους τις περισσότερες φορές σταματάει είτε εντοπίζοντας κάποια συνθήκη που εξηγεί την έλλειψη στρες (π.χ. έχει μόνο ένα παιδί, δεν εργάζεται πλήρες ωράριο) ή με τη δημοφιλή εξήγηση της απουσίας στρες: δεν το νοιάζει αρκετά.

Αν κάποιος αναλογιστεί αυτό το τελευταίο συμπέρασμα έστω και για λίγο, θα συνειδητοποιήσει ότι το στρες είναι πλέον τόσο αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας που τείνουμε να θεωρούμε την ανησυχία, το στρες και την αγωνία μας για να προστατεύσουμε και να υπερασπιστούμε τους αγαπημένους μας ως εκφράσεις αγάπης. Αλλά σε τί μοιάζει η εμπειρία μας όταν αγαπάμε κάποιον με την εμπειρία που έχουμε όταν είμαστε αγχωμένοι;

Γιατί δεν μπορούμε ούτε καν να σκεφτούμε την πιθανότητα να δείχνουμε αγάπη και να φροντίζουμε τους άλλους χωρίς να νοιώθουμε βάρος και υπερβολική ευθύνη;

Το στρες κάνει το μυαλό μας και το σώμα μας να βιώνουν οποιαδήποτε κατάσταση ως απειλητική για τη ζωή μας και επείγουσα. Ποιός μπορεί να νοιαστεί για κάποιον άλλο, να τον φροντίσει και να είναι εκεί γι αυτόν ενώ βρίσκεται σε κατάσταση επιβίωσης;

0 Comments

Relacionados

Κάνε εγγραφή στo newsletter